Obraz Zdzisława Beksińskiego przedstawia niezwykle sugestywną i mroczną scenę, charakterystyczną dla jego twórczości. Na pierwszym planie widzimy zniszczoną, szkieletową postać siedzącą na podwyższeniu, które wydaje się być skonstruowane z prowizorycznych drewnianych pali i lin. Postać ma wyraz twarzy sugerujący agonię lub krzyk, a jej ciało jest owinięte i splątane, co nadaje jej jeszcze bardziej przerażający wygląd. Tło obrazu jest dominowane przez intensywne odcienie pomarańczu i czerwieni, co tworzy atmosferę niepokoju i zagrożenia. W tle unoszą się nieokreślone, ciemne kształty, przypominające fragmenty zniszczonych budowli lub abstrakcyjne formy. Cała scena wydaje się być osadzona w surrealistycznym, apokaliptycznym świecie, który jest zarówno fascynujący, jak i przerażający.