Po lewej zaś kawałek za sporym stołem zapełnionym mapami i papierami, a przed szafką na książki i zwoje widniała osadzona na stojaku płytowa zbroja, która służyła chyba bardziej do celów ceremonialnych niż praktycznych. Narzuconą nań opończę pokrywały barwy Neverwinter. Za tym samym stołem na obitym czerwonym materiałem krześle siedział dobijający sześćdziesięciu wiosen ludzki mężczyzna o siwiejących włosach, posturze wojownika, srogim spojrzeniu i upierścienionych dłoniach. Przy boku miał kunsztowną buławę, a ciało chronił stalową kolczugą. Wizerunkiem swym budził instynktowny respekt, a w jego oczach tliła się niewątpliwa inteligencja i mądrość wynikająca nie tylko z wieku.